Μια φορά κι έναν καιρό
...όταν η γάτα δε πήγαινε στο χορό
τα ποντίκια χορεύανε συρτάκι
και τα δόντια τους δε κόβανε τυράκι
...ο λύκος δεν είχε βαρυστομαχιάσει
το δάσος δεν ήταν σκοτεινό
και η κοκκινοσκουφίτσα δεν είχε για άγιο το Θεό
...τα γουρουνάκια γίνανε χοιρινό
στο τραπέζι το βραδινό
με τη μαμά να τα σουβλίζει
για να μας καλοταίζει
...η Σταχτοπούτα έγινε πλαστική
κι απ' την πολλή τη σιλικόνη
δεν της έβγαινε το γοβάκι από το πόδι
...ο Πινόκιο αντί για ψέμματα
έβγαζε άναρθρες κραυγές.
Του είχε κοπεί η μιλιά
του την είχε πάρει η φάλαινα
Μια φορά κι έναν καιρό
τον εαυτό μου θα απαρνηθώ
να βγάλω φτερά σαν τον Ίκαρο
στα βαθιά να προσαράξω
μήπως και κάποιος με προσέξει
και ονομάσει αυτή τη γη
δική μου περιοχή.
δική μου περιοχή.
