"Happy Christmas"

Το τραγούδι που θα σιχαινόμουν να παίξω Χριστούγεννα αν ήμουν 

ραδιοφωνική παραγωγός, όπως και το "Friday I'm in love" 

των Cure τις Παρασκευές! 

Αλλά δεν είμαι ραδιοφωνική παραγωγός gad damn it!

Σε μια παλιότερη συνέντευξη, ο George Michael είχε παραδεχθεί

ότι αυτό το τραγούδι τον ταΐζει ακόμα, τα βγάζει ακόμα τα λεφτά του

το άσμα! Μια τέτοια επιτυχία θέλω και γω για να κάνω διακοπές στη
Ριβιέρα το υπόλοιπο της ζωής μου!

Που να τρέχεις όμως στη Μενεγάκη για προώθηση, 

έχει και τις μαύρες της η Βασίλισσα αυτόν τον καιρό.

Άσχετο, αλλά άκουσα ότι επειδή η εγκληματικότητα

-κυρίως ληστείες απ ό,τι κατάλαβα-

έχει αυξηθεί επικίνδυνα το τελευταίο διάστημα στη χώρα μας, 

ο Χρυσοχοιδης θέλει να αυξήσει τα μέτρα προστασίας 

υπέρ του πολίτη, όπως περισσότερους αστυνόμους της γειτονιάς 
κ.α. Μήπως, λέω μήπως, με το ουτοπικό μου μυαλό, 
είναι προτιμότερο να εφαρμοστούν μέτρα υπέρ της βελτίωσης 
του βιοτικού επιπέδου υπέρ του πολίτη παράλληλα,

γιατί καλή και η προστασία αλλά αν δεν έχεις να φας 

οι αστυνόμοι της γειτονιάς δεν τρώγονται!


Καλές γιορτές σας εύχομαι, να μπουκώσετε με μελομακάρονα,

κουραμπιέδες και δίπλες, όπως σκοπεύω να κάνω και γω.

(παντελής αναντιστοιχία με τα προηγούμενα!)

Να ξεκουραστείτε πολύ, να περάσετε καλά και καλή πρωτοχρονιά!

Ραντεβού του χρόνου!

DEJA VU

Για την τηλεόραση, μερικά πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ.

MUSIC

Αν και δεν τα πήγαινα ποτέ καλά με την ετικέτα των "αγαπημένων",
αυτό το video γίνεται ίσως το πρώτο κάτι αγαπημένο μου! 
Το τραγούδι το λατρεύω ούτως ή άλλως!

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

Μετρητές ευτυχίας

Η κουλτούρα της αισιοδοξίας στον Νέο Κόσμο και αλλού

Της Φωτεινής Τσαλίκογλου

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009

Πώς θα ξέρω ότι είμαι «ευτυχισμένος;». Η τυραννία της ευτυχίας συνάδει με την εποχή μας. Όσο η επιβίωση γίνεται ένα στοίχημα που δεν γνωρίζεις αν θα το κερδίσεις (ή και αν θα θελήσεις εντέλει να το κερδίσεις) τόσο και πιο επίμονα αναπτύσσονται οι περί ευτυχίας λόγοι.

Καθηγητές της ευτυχίας διδάσκουν σε φημισμένα πανεπιστήμια όπως το Χάρβαρντ ή το Πρίνστον προωθώντας ως πεδίο έρευνας και εφαρμογής τα οικονομικά και την πολιτική της ευτυχίας.

Η «ευτυχία» ό,τι κι αν σημαίνει, οφείλει στην εποχή του ψυχαναγκασμού της μέτρησης να αποτιμηθεί.

Ζούμε σε μια εποχή όπου το κάθε τι για να υπάρξει δεν οφείλει μόνο να είναι ορατό «φαίνομαι άρα υπάρχω», αλλά και μετρήσιμο. «Μέτρησε ό,τι είναι μετρήσιμο και κάνε μετρήσιμο ό,τι δεν είναι».

Πριν από λίγες ημέρες στην Αμερική έκανε αίσθηση μια έρευνα που δημοσιεύθηκε στους «Νew Υork Τimes», με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Ιs Ιt a Day to Βe Ηappy? Check the Ιndex». Ο ερευνητής Αdam Κramer έφτιαξε ένα Ιndex μέτρησης ευτυχίας που στηρίζεται στις λέξεις που χρησιμοποιούν οι χρήστες του facebook. Λέξεις όπως «τέλεια, μια χαρά, όλα καλά» είναι δείκτες μιας θετικής ψυχολογίας. Στις γιορτές, τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες το σκορ της ευτυχίας αυξάνεται!

Αληθινό, απλοϊκό, ή αφόρητα παιδαριώδες; Η αλήθεια είναι ότι ο πολιτισμός μας, παρ΄ ότι κάνει ό,τι μπορεί για να την προκαλέσει, αντιλαμβάνεται τη θλίψη σαν ένα έλλειμμα, ένα σφάλμα και ποτέ σαν μια αξία. Ποτέ σαν μια ψυχική κατάσταση ενάντια στις σκοτεινές επιταγές της ευτυχίας και της προόδου που προτάσσει ο σημερινός παγκοσμιοποιημένος πολιτισμός της δυσφορίας. Οι θεωρητικοί της ευτυχίας αποφεύγουν τη θλίψη όπως ο διάβολος το λιβάνι. Όμως το λιβάνι κρατά κρυμμένα θέλγητρα ακόμα και για τον διάβολο.

Μην ξεχνάμε όμως ότι η ίδια η ψυχολογία μάς διδάσκει ολίγον πιο «άβολα» και «ακατανόητα» πράγματα, όπως ότι μια ξαφνική τύχη, μια ανέλπιστη π.χ. κληρονομιά, ένας αναπάντεχος έρωτας, μπορεί όπως ένα θλιβερό γεγονός να οδηγήσει ακόμα και στην κατάθλιψη. Να θυμηθούμε και τη μελαγχολία των Χριστουγέννων αλλά και των Κυριακών όπως άλλοτε το μελοποιούσε ο Charles Τrenet «les enfants s΄ ennuient le dimanche» (τα παιδιά πλήττουν την Κυριακή).

Όταν εμφανίστηκε η έρευνα του facebook, στην Καλιφόρνια γιόρταζαν μέσα στην καλή χαρά και την ευτυχία τον σεισμό που τον Οκτώβριο του 1989 στη Loma Ρrieta είχε προκαλέσει θύματα και καταστροφές.

Παρελάσεις, μάσκες με θέμα τον σεισμό, μουσικές, χοροί.

Γιατί; Γιατί μία μέρα μετά την κατάρρευσή τους οι Δίδυμοι Πύργοι έγιναν γκάτζετ και αναμνηστικά; Φλιτζανάκια, ποτήρια και μπλουζάκια να συντροφεύουν τα μακό του Τσε;

Με ποιον τρόπο η υποχρέωση στην ευτυχία για την οποία μιλά ο Μπρίκνερ συνάδει με τέτοιες συμπεριφορές; Καμία αντίφαση.

Η μεταμόρφωση της τραγωδίας, η εξημέρωση του θανάτου και η μεταποίησή του σε εμπόρευμα, ενδυναμώνει την αποφυγή του πόνου που κυριαρχεί στο a la facebook index της ευτυχίας.

Ίσως τα πρόσφατα ευρήματα στο facebook δεν μας κάνουν πιο σοφούς ως προς την ευτυχία, αλλά ως προς το πώς αντιλαμβάνονται σήμερα εδώ στην Αμερική την ευτυχία. Μια κατάσταση επάρκειας δίχως ερωτηματικά, χάσματα, αμφιβολίες. Ίχνος έλλειψης. Κοντολογίς, αποχαύνωση, γλυκερά ροζ, της θεληματικής αισιοδοξίας χρώματα.

Η αμερικανόφερτη θετική σκέψη κρύβει τελικά μια βαθύτατα ιδεολογική διάσταση. Χαρακτηριστικός ο Κοέλιο με τον «Αλχημιστή» του «αν κάτι δυνατά επιθυμήσεις, όλο το Σύμπαν θα συνωμοτήσει για να το πετύχεις». Ο καθένας μπορεί να γίνει εκείνο που θέλει και ο καθένας έχει ευθύνη γι΄ αυτό που δεν έγινε. Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο φετιχοποιημένης υποκειμενικότητας, οι δυστυχίες των ανθρώπων αποσυνδέονται τεχνικά από το κοινωνικό πλαίσιο και ερμηνεύονται ως ατομικά ζητήματα. Ο άνεργος π.χ. δεν είναι αρκετά ικανός και πρόθυμος στην ανεύρεση ελαστικών θέσεων εργασίας.

Καμιά υποχρέωση δεν έχει η κοινωνία να σε φροντίσει αν εσύ δεν επιλέξεις να φροντίσεις τον εαυτό σου.

Ιδού σε όλο του το μεγαλείο, ο άκρατος νεοφιλευθερισμός που σήμερα ενδύεται και ποικίλες άλλες μορφές.

Στην Αμερική άλλωστε όλα αυτά είναι καλοδεχούμενα. Ας μην ξεχνάμε ότι το new age από εδώ ξεκίνησε. Και η εποχή του Ομπάμα, με τα ευκολοπαράδοτα βραβεία Ειρήνης, παροτρύνει μια ολόκληρη κοινωνία να ελπίζει σε ένα ασαφές αύριο. Όσο το σήμερα χωλαίνει τόσο η ελπίδα επενδύεται στο αύριο και θεριεύει. Το θέμα είναι πότε αυτό το αύριο θα πάψει να λειτουργεί ως άλλοθι και θα γίνει το σήμερα και το εδώ και τώρα με τις δικές του ανελέητες απαιτήσεις που φευ, μοιάζουν να είναι και γιγαντιαίες και αναπάντητες.

Η διάψευση των προσδοκιών οργή και κατάθλιψη θα κομίζει. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Για την ώρα μπορούμε να επιτρέψουμε στον εαυτό μας, στον Νέο Κόσμο ή στη Γηραιά Ήπειρο, να είναι διαυγής και όχι αναγκαστικά και απαραίτητα ευτυχής.

H Φωτεινή Τσαλίκογλου είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. 

Αναδημοσίευση από "ΤΑ ΝΕΑ"

(Η Φωτεινή Τσαλίκογλου είναι από τους πιο εμπνευσμένους ανθρώπους, κατά τη γνώμη μου, και είχα την τύχη να τη συναντήσω χτες.)

RRRIIIIICOOO SSSUUUAAAVEEEE

Και εκεί που νόμιζα πως όλα ήταν ένα αστικός μύθος, 
σερνόμενος από στόμα σε στόμα, o Rico Suave υπάρχει!
Και υπάρχει για να ομορφαίνει τη ζωή των γυναικών και για τίποτε άλλο.

Πως θα μπορούσε άλλωστε με τέτοια εμφάνιση και προσωπικότητα!

Το γεγονός ότι ο Gerardo αυτοαποκαλείται λατίνος Elvis 
ή λατίνος Frank Sinatra τα λέει όλα!

Διότι, σιγά μην το έλεγε και κάνας άλλος!

MUSIC

ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Κάθε φορά που φαίνεται να περνάω μια κάτω φάση, μου τίθεται η γνωστή ερώτηση από τους ανθρώπους του περιβάλλοντος μου (τώρα αν αυτή η φράση δεν μου εξασφαλίσει πολιτικό μέλλον, ποια θα το κάνει?) : "Είσαι καλά?" και στη συνέχεια "Στεναχωριέμαι για σένα".

Σέβομαι και λατρεύω το γεγονός ότι ενδιαφέρονται, γιατί θέλω οι άνθρωποι γύρω μου να μου δείχνουν ότι με αγαπάνε και από την πλευρά μου το ίδιο, να τους δείχνω κι εγώ απλόχερα τα συναισθήματά μου. Αλλά το να σε ρωτάνε κάθε τρεις και λίγο αν είσαι καλά, από τη στιγμή που ξέρουν ότι δεν είσαι στα καλύτερά σου δεν το καταλαβαίνω, ειδικά όταν η ερώτηση συνοδεύεται από την ρητορική απάντηση "Στεναχωριέμαι για σένα". Μήπως χρειάζεται να τους το κάνω τόσο λιανά το γεγονός ότι περνάω μια φάση προβληματισμού εδώ και πάαααρα πολύ καιρό για το ποια είμαι και τι θέλω, κάτι που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να είχα λύσει από την εφηβεία, αλλά για διάφορους πολλούς και ανεξιχνίαστους -κατά πολύ- λόγους δεν το έκανα.

Αν και ξέρω ότι οι συχνές τέτοιες ερωτήσεις γίνονται από ενδιαφέρον, μερικές φορές σκέφτομαι ότι θέλουν ίσως από ψυχαναγκαστικό λόγο να με δουν χαρούμενη. Δυστυχώς καλώς ή κακώς, για να φτάσεις σε σημείο να ακούς και να γνωρίζεις τον εαυτό σου θα πρέπει να περάσεις και μια περίοδο κάπως ουδέτερη για να αποφασίσεις κατά ποια πλευρά θα κινηθείς αργότερα. Δεν μπορώ να πω ότι οι δικοί μου άνθρωποι με καταλάβαιναν πάντα, διαφέρουμε σαν χαρακτήρες και δεν έχουμε και πολλά τρομερά κοινά. Ίσως να έγκειται και εκεί ακριβώς το πρόβλημα, δε ξέρω... Μερικές φορές νιώθω ότι έχω κατέβει από άλλο πλανήτη, ότι δεν ανήκω πουθενά...

Όλα αυτά τα χρόνια ίσως προσποιούμουν κάτι που δεν ήμουν για να ανήκω και γω κάπου, να έχω ένα σημείο αναφοράς και τώρα που δεν μπορώ να προσποιηθώ πλέον, λόγω ψυχολογικής κατάστασης, βλέπουν ένα διαφορετικό άνθρωπο από εκείνον που είχαν συνηθίσει. Δεν είμαι σίγουρη, δεν έχω την απάντηση.

Ίσως εγώ να έχω το πρόβλημα, όπως επιτάσσει η Pop Psychology , ίσως να περιμένω περισσότερα απ΄ όσα θα 'πρεπε, να γκρινιάζω δίχως λόγο ή να περιμένω την απλόχερη αγάπη χωρίς να μου λένε τα στραβά. Και πάλι δεν ξέρω...

Αλλά μη με ρωτάς αν είμαι καλά και μετά να λες ότι στεναχωριέσαι που δεν είμαι. Στήριξέ με και βοήθησέ με. (Για όσους από σας τους δικούς μου το διαβάσετε και δεν πρόλαβα ή δεν είχα το θάρρος να το πω κατ' ιδίαν.)

Και επειδή έρχονται τα Χριστούγεννα και έγραψα το ποστ αυτό με τη μουσική υπόκρουση του πολυαγαπημένου μου Φοίβου (Δεληβοριά), ορίστε:

[...]

Είναι προτιμότερο μερικοί άνθρωποι να μη γίνονται ποτέ αυτό που ονειρεύονται ή αυτό που νομίζουν ότι ονειρεύονται να γίνουν. Ειδικά, όταν τα "όνειρά" τους εμπεριέχουν και όπλα. 

5 + 1 πράγματα που έμαθα ή αναρωτήθηκα το τελευταίο 24ωρο και 1 bonus track

1. Ότι πλέον στα φανάρια εκτός από παραθυροκαθαριστές, μπανάνο-κουλουροπωλητές και jumboπωλητές, συχνάζουν και ζογκλέρ!
Γωνία Καλλιρόης και Φραντζή χτες το απόγευμα ένας χαρωπός ζογκλέρ έκανε ακροβατικά με τα sticks του (δεν ξέρω πως λέγονται) και μετά την παράσταση έβγαλε με μεγάλη χαρά, χοροπηδώντας, το καπέλο του για "ό,τι έχετε ευχαρίστηση". Ήταν τόσο συναρπαστικό το θέαμα και ένιωθα τόσο ωραία που τον έβλεπα που μου άλλαξε τη διάθεση. Αυτομάτως, ως playstation junkie, μου ήρθε στο μυαλό ο κωδικός που μετατρέπει σε  κλωνοχώρα την πόλη του San Andreas. Μετά σκέφτηκα πόσο ωραιότερα θα ήταν αν υπήρχαν κι άλλοι τέτοιοι άνθρωποι στον πλανήτη, παρ' όλο που φαντάζομαι ότι για εκείνον είναι και θέμα επιβίωσης.

2. Οι κλόουν ως ατραξιόν παιδικού πάρτυ θεωρούνται πολύ passe!
Σειρά παίρνει τώρα ο Gummybear. Η πράσινη χλαπάτσα, που είναι για πολλά κατακέφαλα, στοιχίζει μόλις 1.200 ευρώ την ώρα για να παραστεί σε παιδικό πάρτυ! Όταν το είπα στην αδερφή μου είπε αμέσως : "Τρέχω να βρω τη στολή!". Το επιχειρηματικό μυαλό της οικογένειας!

3. Η Σία Κοσιώνη, η ξανθιά τύπισσα που λέει τις ειδήσεις στον αντικειμενικό ΣΚΑΙ και που κάνει πολλά ανδρικά σάλια να πέφτουν στο πάτωμα τώρα τελευταία, είναι παντρεμένη με τον Μιχάλη Λεάνη, τον σκηνοθέτη του Comfuzio και για λίγο των Α.Μ.Α.Ν.

4. Όχι, η Τατιάνα Στεφανίδου δε στήνει καθόλου τις εκπομπές τις!
Χτες, μετά από πολύ καιρό, η φίλη μου η Αθηνά θυμήθηκε να μου πει την "είδηση" για την οποία ακόμα γελάω! Πριν από κάνα δίμηνο περίπου χτύπησε το τηλέφωνό της και στην άλλη άκρη της γραμμής ακούστηκε μια φωνή νεανίζουσας κοπέλας, που αν είναι τυχερή κι έχει περάσει τη "δόκιμη περίοδο" μπορεί να αμείβεται με κάνα ξεροκόμματο σε μπλοκάκι. Η κοπέλα λοιπόν, τη ρωτάει αν ενδιαφέρεται να πάρει μέρος σ' ένα "κόνσεπτ" της εκπομπής, όπου "κόνσεπτ" η ιστορία μιας νεαρής γυναίκας που βιώνει την έλλειψη προσοχής από το δεσμό της. Η Αθηνά κοκάλωσε και τη ρωτάει : "Πάτε καλά?". Βέβαια, θα πληρωνόταν, γι αυτό ούτε λόγος!
Πριν από λίγες μέρες η Αθηνά είδε την αντικαταστάτριά της να μαρτυρεί στον καναπέ της ΤατιανΌπρας και πρσφάτως ΤατιανοΤyraς. Έτσι είναι οι ευκαιρίες, έρχονται και φεύγουν σαν τα τρένα.

5. Και οι νεκροί μπορεί να βιώσουν οργασμό! (a specific kind of dead people!)
Περισσότερα, σ' αυτό το video!

6. Μέσα στο ντελίριο των σκέψεών μου, αναρωτήθηκα για την τύχη όλων αυτών των νεραντζιών, πορτοκαλιών και ελιών που ευδοκιμούν στην ενδοχώρα της Αττικής. Γιατί οι δήμοι δεν εκμεταλλεύονται την παραγωγικότητα αυτών των δέντρων και γιατί τους καρπούς αυτούς τους χαίρεται μόνο το πεζοδρόμιο, άντε και οι σόλες των παπουτσιών μας?  Που είναι η πολιτική? Γιατί απουσιάζει? Που πάει αυτός ο κόσμος? Τι θα γίνει επιτέλους κύριοι?
Όταν είχα πρωτομετακομίσει στην Αθήνα πριν από 9 χρόνια κι έβλεπα τις ελιές πατημένες και πεταμένες στο τσιμέντο είχα σκεφτεί πως θα ήταν καλή ιδέα να μαζευτούν και να μοιραστούν στους άπορους του δήμου ή να παραχθεί το λάδι τους (όπως κάνουν και οι γονείς μου) από τον εκάστοτε δήμο όπου ευδοκιμούν ελιές και τα συναφή. Το ίδιο αναρωτήθηκα και χτες. Γιατί να μη γίνονται τα πορτοκάλια μαρμελάδες? Μάλλον θα αναζητήσω το μέλλον μου στην πολιτική γιατί αλλού δε με βλέπω να το βρίσκω, διότι παντοτινό μου όνειρό ήταν το βόλεμα στην υπηρεσία του πολίτη, της δικής μου υπηρεσίας, του δικού μου πολίτη.

Bonus track. Το κείμενο αυτό μου θυμίζει έντονα αθηναϊκό περιοδικό ή free press. Το υποδηλώνει άλλωστε και ο τίτλος! Quite disturbing I must say! Για το κράξιμο που τραβάει ο κώλος μερικών δήθεν εντύπων θα μιλήσω άλλη φορά.

MUSIC

Το τελευταίο τρελό και επιθυμητό κόλλημα!
Στα μούτρα σου πράσινη μυξένια χλαπάτσα της αλλαντίασης!
Περισσότερες πληροφορίες για τους HURTS σ' αυτό το πεφωτισμένο link!

ΤΡΕΧΕΙ, ΤΡΕΧΕΙ, ΤΡΕΧΕΙ ΤΟ ΝΕΡΟ...

Η σημερινή  μέρα είναι τόσο βροχερή και γρίζα που δεν θέλεις να σηκωθείς από τα σκεπάσματα. Γι αυτό μου ήρθε στο νου ένα επεισόδιο των "The Young Ones" του BBC με τον τίτλο "Flood". Η σειρά προβλήθηκε από το '82 έως το '84 και πραγματεύεται τις περιπέτειες τεσσάρων φοιτητών (αναρχικός Rick, συμφεροντολόγος Mike, hippieς Neil και punk rockας Vyvyan) που ζουν μαζί στο ίδιο σπίτι και τις αναπόφευκτες -λόγω διαφορετικής ιδεολογίας- συγκρούσεις τους. Τα υπόλοιπα τα μαθαίνετε από το link (που με πολύ περηφάνια κατάφερα να δημιουργήσω επιτέλους), αν σας ενδιαφέρει κιόλας. Σε όποιον αρέσει πάντως το σαρκαστικό, σουρεαλιστικό και έξυπνο χιούμορ αξίζει μια ματιά!

MUSIC

Absolutely amazing, dazzling Roisin!

Chill dude, it's the 90's

H ώρα είναι 4:00 το πρωί και μόλις τελείωσα μια εργασία για το μεταπτυχιακό που κάνω. Συνήθως τέτοια ώρα τις προηγούμενες μέρες που δε μου κολλούσε ύπνος έβλεπα μια σειρά στην ΕΤ1 που λεγόταν Χειμωνιάτικη Βόλτα ή κάπως έτσι με τη Χριστίνα Θεoδωροπούλου, προφανώς πριν τις πλαστικές γιατί τώρα μοιάζει εντελώς διαφορετική και όχι μόνο λόγω ηλικίας. Μου αρέσει που η ΕΤ1 παίζει κάτι τέτοιες ξεχασμένες σειρές από τη δεκαετία του '80 και του '90 τώρα τελευταία. Ναι  παρέλειψα να αναφέρω ότι είναι της δεκαετίας του '90, συγκεκριμένα του 92 νομίζω με τον Μποσταντζόγλου να μοιάζει με παιδαρέλι σε μπιλιραδάδικο της εποχής εκείνης. 

Πριν ασχοληθώ με την εργασία μου σήμερα, την προηγούμενη υπόλοιπη μέρα την πέρασα στο you tube αναζητώντας video. Επίσης δε δουλεύω, οπότε κωλοβαράω, ενίοτε και χωρίς ενοχές! (Πολύ ενίοτε όμως) Ούτε που θυμάμαι τι πρωτοέψαχνα και κατέληξα τόση ώρα χαζεύοντας. Έπεσα πάνω σε κάτι αριστουργήματα, Vanilla Ice και τα υπόλοιπα εκτός του Ice Ice Baby το οποίο έγραψε όταν ήταν ι6 χρονων, τι κάνει τώρα για να ορθοποδήσει, πως τραγουδάει rap metal, σε πόσα ριάλιτι έχει πάρει μέρος μπας και ανακάμψει κτλ, Beavis and Butthead (rule), το βιντεοκλιπ του Mr. Cab driver (fuck you I'm a survivor) του Lenny Kravitz (μου το θύμισε το Μαρινάκι)  που μου άρεσε πολύ. Δεν το είχα ξαναπροσέξει έτσι. Σκηνοθέτης του είναι ο Geoffrey Barish, θα το έκανα και λινκ το όνομά του αλλά δε θυμάμαι πως. (Βοηθήστε με! Είχα διαβάσει τις οδηγίες σε ένα από αυτά τα site αυτοβοήθειας υπολογιστών, αλλά μου διαφεύγει αυτή τη στιγμή και αρχίζω να νυστάζω κιόλας!) Βγάζει ωραίες ασπρόμαυρες φωτογραφίες.

Επίσης σκέφτηκα ότι θα ήταν καλό θέμα η ζωή και η πορεία του Vanilla Ice (the oldest joke in music history), πως ξεπουλήθηκε για 1,5 εκατομμύρια δολάρια και άφησε πίσω του την underground εικόνα του για να γίνει "puppet", όπως λέει και ο ίδιος απο τη δισκογραφική εταιρία που τον έκανε hip pop, την SBK. True Hollywood Story no shit! Αλλά κυρίως θυμήθηκα ένα σχεδόν ξεχασμένο τραγούδι το "Hobo humpin' slobo babe" των Whale! (πολλές παρενθέσεις, το ξέρω!)

...



...



Μας έπεισες!
...



...



Για σένα Μαρινάκι!


(Συγγνώμη για το παράταιρο μέγεθος των βίντεο, αλλά δεν χωράνε με τίποτα καλύτερα!)

LOST FOR GOOD

Όταν ακόμη μεσουρανούσε η Barbarella, όταν ο Σταμάτης, ο Στάθης και η Σοφία κάναν ακόμη "παρέα", όταν ο πρωινός καφές ήταν "ιν" (ειδικά η μουσική του), το ίδιο και η Σαμπρίνα (πριν αρχίσει να τραγουδάει στο Skyladiko VIP), και πριν να γράψει μουσική για τον Φράνκο Αλφόνσο (κατατάσσοντάς τον έτσι δίπλα στον Καρβέλα η Αννίτα Πάνια), ο Costas έκανε διεθνή καριέρα (κι όχι μούφα σαν μερικές απόλυτες).


Με μπούκλα το μαλλί και γδαρμένες όλες τις αγελάδες του λεκανοπεδίου Αττικής, χορεύει και τραγουδά με σπασμούς. Με τη Barbarella να έχει κλέψει κάθε ίντσα φωτός από τις υπόλοιπες περιοχές της Αθήνας προκαλώντας συσκότιση, ο Con ακόμη δε μπορεί να βρει ανάμεσα στα εκτυφλωτικά neon lights το φάρο της καρδιάς του.


Στα φωνητικά η Γκέλυ Γαβριήλ και η Γιούλη Ηλιοπούλου (aka Λαίδη Νταϊγιάννα).


Υ Γ: Το βίντεο κόβεται απότομα, θα εμπνεύστηκε μάλλον από την πορεία του πρωταγωνιστή του!
(ouch, sorry Con!)
Costas rulz!

MUSIC

Μουσικό διάλειμμα (δις).

MUSIC

Το τελευταίο μου κόλλημα.

ΕΣΕΝΑ ΟΜΩΣ, ΟΧΙ...

Κοσμοπολίτισσα του κέντρου

με το μολύβι στο μαλλί, 

φορεμένη η μάσκα σα γυαλί.

Τρως μόνο υγιεινά

από την ταβέρνα του 

Μαρμπαλιά.

Δε ξέρεις από mainstream,

τα βρίσκεις όλα του χαμού

εκτός από μερικές εξαιρέσεις

του ίδιου σου του μυαλού.

Ξέρεις ποιο είναι το σωστό.

Δίφραγκο στο φτωχό,

όλα πάνω σε πορεία με στόχο

διαχρονικό,
από γενιά σε γενιά 
να περνάει το φυλαχτό.

Οι φίλοι σου καρμπόν

στο δρόμο θα τους βρεις.

Μπλε ουρανός,

χειμώνας βαρύς.

Πίστευε σ' αυτά που πιστεύεις

θα έχεις πάντα κάτι να πεις

με το που τελειώσεις την μπύρα σου

θα είσαστε στο εμείς.

Ενώ ονειρεύεσαι το πραγματικό,

ζεις για τους άλλους εδώ και καιρό.

Τα λόγια μετρημένα

και η καρδιά αιχμάλωτη της ιστορίας,

απαθής.

Μη με παρεξηγείς

δε σε μισώ

με καταθλίβεις μόνο γι αυτό δε σε μπορώ,

όταν μου λες πως ποτέ δεν κάνω το σωστό.

Η διαφορετικότητα (σ) αλλάζει.

Eσένα όμως, 

όχι... 

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΡΑΗ...

Η Πανεπιστημίου.

(έτσι όπως μου αρέσει!)

...

...

...

...

...

ΡΕΠΕΡΑΖΖΖ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΟΡΑΗ

"Συντροφιά με την Σάντρα στην Αθήνα".

Η ΕΤ1 εμπνέεται από την πληθωρική παρουσία της εν λόγω καλλιτέχνιδος και τη βγάζει για κατούρημα στο κέντρο της Αθήνας του 1987, που θα μπορούσσε κάλλιστα να θεωρηθεί και 1978!

Η Σάντρα πάντα ναζιάρα και με μάτια πλάνα καθηλώνει τους περαστικούς και πέφτει πάνω στις σιδεριές με περισσή ευκολία, τυφλωμένη από την επίδραση του αρχαίου ελληνικού πνεύματος των σκοροφαγωμένων παγκακίων της πλατείας Κοραή!

Και ξάφνου στο 3' και κάτι ψιλά εμφανίζεται σαν από μηχανής θεός (Θεός, Θεός) ο κιθαρίστας για να σώσει την κατάσταση και να ξαναδώσει τα φώτα στους Έλληνες, αλλά και στη Σάντρα για να σταματήσει επιτέλους να τσακίζεται στα σίδερα.

Γουέλκαμ του Αθενζ, γουέλκαμ του Γκρις!

THAT WAS IT

Τέρμα τα δίφραγκα. Κυριολεκτικά κιόλας! Η βίζα μου έληξε, η Miss Piggy παραείχε υπερβολικές απαιτήσεις, ο Brandon αμφιταλατευόταν μεταξύ του "sober" και του αλκοολικού εαυτού του, τα μαλλιά μου έπιασαν ψαλίδα στην porsche του Dylan και η Amanda με έδιωξε απο του Melrose.

Πόσα πράγματα πρέπει να ζήσει κανείς στην άπονη και ψυχρή ξενιτιά για να εκτιμήσει την "πατρίδα τη γλυκιά". Πόσες "Διασπορές" να δει στην ΕΤ3?

Γύρισα και είμαι εδώ για τα καλά.

Θα ήθελα ωστόσο να μοιραστώ μαζί σας κάποια από τα πράγματα που μου κρατούσαν συντροφιά, στο κρύο μου δωμάτιο του Bel Age:






Η καλύτερη παρωδία του Hell's Kitchen.( O Gordon Ramsay είναι από τις μεγαλύτερες αγάπες μου!)

...




Όσο και να με ταλαιπωρήσει, εγώ πάντα θα την αγαπάω!

[Να προσθέσω εδώ ότι o Christopher Reeve ήταν ο παιδικός μου ήρωας ως Superman. Είχα τη συνήθεια να κουμπώνω το πρώτο κουμπί των πουκαμίσων μου (δε μου αρέσει αυτός ο πληθυντικός, αλλά...), να μην περνάω μέσα τα χέρια στα μανίκια και να κάνω ότι πετάω!]

...




Κατά τη γνωμη μου, από τις πιο υποτιμημένες καλλιτεχνικές προσωπικότητες. O Robert Palmer πεθανε στις 26/9 του 2003 και σχεδόν κανείς δεν το πήρε είδηση. Κρίμα.

...



"Συχνὰ πετάγομαι στὸ φαρμακεῖο ἀπέναντι γιὰ καμιὰν ἀσπιρίνη ἄλλοτε πάλι βαριέμαι καὶ μένω μὲ τὸν πονοκέφαλό μου ν᾿ ἀκούω μὲς στοὺς τοίχους τὸν κούφιο θόρυβο ποὺ κάνουν οἱ σωλῆνες τοῦ νεροῦ, ἢ ψήνω ἕναν καφέ, καί, πάντα ἀφηρημένη, ξεχνιέμαι κ᾿ ἑτοιμάζω δυὸ - ποιὸς νὰ τὸν πιεῖ τὸν ἄλλον;- ἀστεῖο ἀλήθεια, τὸν ἀφήνω στὸ περβάζι νὰ κρυώνει ἢ κάποτε πίνω καὶ τὸν δεύτερο, κοιτάζοντας ἀπ᾿ τὸ παράθυρο τὸν πράσινο γλόμπο τοῦ φαρμακείου σὰν τὸ πράσινο φῶς ἑνὸς ἀθόρυβου τραίνου ποὺ ἔρχεται νὰ μὲ πάρει μὲ τὰ μαντίλια μου, τὰ σταβοπατημένα μου παπούτσια, τὴ μαύρη τσάντα μου, τὰ ποιήματά μου, χωρὶς καθόλου βαλίτσες - τί νὰ τὶς κάνεις; - Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου."

Από την "Σονάτα του Σεληνόφωτος" του Γιάννη Ρίτσου.




LOG-OUT...

ΚΑΤΙ ΕΝΔΙΑΜΕΣΟ

Δε ξέρω για πόσο θα λείπω ακόμη.

Είμαι περιζήτητη εδω στο Χολυγουντ!

Τελικά αποδέχθηκα την προταση της Miss Piggy και θα εμφανιστούμε μαζί αυτόν το χειμώνα!


Να προσέχετε τους εαυτούς σας!

Kissy kissy!

SCHOOL'S OUT FOR SUMMER

Και κάπου εδώ ο Ιούλιος φτανει σχεδόν στο τέλος του.

Και η πορεία αυτή του blog επίσης!

Κλείνει για καλοκαιρι και για όσο παει, μεχρι καμια έμπνευση της προκοπης επιτελους!

Αρκετα σας έπρηξα και δε φταιτε σε τιποτα!

Να έχετε ενα υπέροχο καλοκαίρι (όσο απομένει δηλαδή!)

Να πιειτε πολύ ουζο, να φάτε πολλούς μεζέδες και πολλά παγωτα.

Μακριά απο τα βαθιά όμως!

Τα φιλια μου σε όλους!

KISSY KISSY!!!

Oh, and don't forget to feed my fish while I'm gone!

(Thx!)

(Η φωτογραφια ειναι απο το site της ΕΡΤ www.ert.gr)

ΠΑΑΑΑΡΤΕ ΜΕΕΕΕΕ ΑΠΟ 'ΔΩΩΩΩΩ!

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

ΘΕΛΩ ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ!

(ΣΑΝ ΤΟΝ ΜΑΡΤΑΚΗ)

LONG LIVE THE KING

Τι ήταν κι αυτό σήμερα με την κηδεία του Μαικολ!
Όσοι δεν τον είχαν δει για χρόνια πήγαν να τον δουν μια και καλή!
Και η περφορμανς από τα αδέρφια του τι γελοία!
Όλοι κλαιγόντουσαν και από μέσα τους σκεφτόντουσαν τα εκατομμύρια!
Ca-ching, ca-ching the cash is coming in!

Ειλικρινά δε μου άρεσε καθόλου η ιδέα αυτού του "memorial".
Μου φάνηκε ακαλαίσθητη ιδέα και οξύμωρη.
Ο άνθρωπος πέθανε και άλλοι βγαζαν λεφτά, άλλοι θυμήθηκαν να πάρουν λίγο χρώμα καλοκαιριάτικα από τα φωτα της δημοσιοτητας και άλλοι τρώγαν τις πίτσες και τα σουβλάκια παρακολουθώντας την τελετή από το σπίτι.
Και η συγκίνηση έρρεε άφθονη, σαν τη σαμπάνια μερικών!

Επίσης λυπήθηκα που άκουσα έτσι τη Mariah!
Σα να είχε καταπιεί παπούτσι!
Τη συμπαθώ πολυ τη Mimi!
Αλήθεια λέω!
Όταν ήμουν μικρότερη ούτε να την ακούσω την "κλαψιάρα" και τώρα ψάχνω video της στο you tube σα δεκαπεντάχρονο!
(Ναι είμαι μεγαλύτερη απο 15, απίστευτο!)
Έτσι όπως το πάω, λέω στον εαυτό μου ότι σε λίγα χρόνια από τώρα θα μου αρέσουν και οι Jonas Brothers!
OMG!
Ιοοουυυυυυυυυ!!!
Τώρα που το σκέφτομαι πως και δεν εμφανίστηκαν κι αυτοί με το πρόσχημα ότι είναι teen idol όπως ήταν κι ο αποθανών!

Στην "Άρπα Κόλα" του Περάκη (μια από τις αγαπημένες μου ταινίες) καλύτερα τη σχεδίαζαν την ιδέα για ταινία ο Χρυσομάλλης και ο Καλογερόπουλος.

Επισης, μια ιδέα που μου πέρασε από το μυαλό ήταν ότι το φέρετρο ίσως να ήταν άδειο!
Δεν έχω ιδέα γιατι!

Κατα τα άλλα δεν μου άρεσε η ιδέα της τελετής, αλλά απ' ό,τι διαπιστώνω τώρα και την είδα ολόκληρη και γράφω γι' αυτή!
Είμαι ένας άνθρωπος ακέραιος, σαν την πίτα που είχα μπροστά μου πριν την καταβροχθίσω όταν έβλεπα το "Μαικλ θα σε αγαπάμε για πάντα"!

WHAT A WEEK

Και εκεί που νομίζεις ότι όλα πάνε καλά και πας από συναυλία σε συναυλία και από μπαρακι σε μπαρακι, εγκαίνια μουσείου, μεζεδες στο Θησείο, βρίσκεσαι ξαφνικά στο κρεβάτι με δέκατα και μετά με πυρετό!
Και αναρωτιέσαι γεμάτη απορία, μα τι έχω πάθει, γιατι εχει πολύ καιρό να σου συμβεί κάτι τέτοιο!
Και ναι, τότε είναι που ανακαλύπτεις ξανά τα δώρα του πυρετου και της γριπης, όχι των χοίρων(έτσι θέλω να πιστεύω τουλαχιστον!)
Αρχικά δεν το πιστεύεις, συνεχίζεις κανονικά τη ζωή σου, πίνεις, καπνίζεις, ζαμανφού και λοιπά!
Αλλά τη δευτερη, τρίτη μέρα το σωμα σου προσπαθεί να σου πει κατι. Τότε είναι που το παίρνεις απόφαση και λες στον εαυτό σου ότι οκ είμαι άρρωστη ας το αποδεχτώ για να γιατρευτώ!!
Και σαν να μη φταίει ο καλοκαιρινός πυρετός, η καλοκαιρινή τηλεοραση έχει τα χάλια της!
Τις πρώτες μέρες έλεγα μα καλά πως τα βλέπουν αυτά τα προγράμματα οι νοικοκυρες και άλλοι τηλεθεατές. Όχι ότι εγώ ειμαι μπλαζε σε ό,τι αφορά την τηλεόραση, μια χαρα τηλεορασόπληκτη ειμαι, με κάθε φορά τη Ρούλα να μου λέει "Αυτες οι αναφορές σου ρε Αννούλα", κάθε φορα που τις θύμιζα ανάλογη σκηνή της τηλεόρασης που "μιμούταν" τη ζωή, όταν κολλούσε στη συζήτηση! Και τώρα η Ρούλα μένει μόνιμα στη Θεσσαλονίκη κι εγώ στην Αθήνα.
Και πάλι πισω, αυτά τα χιπ κουτσομπολιά με τα δήθεν μοδάτα και ευστοχα ειρωνικα σχόλια, ιδίως από την πλευρά του Star, μόνο τη γιαγιά μου θα έπειθαν. Όχι οτι δεν τα ήξερα, αλλά προφανώς όταν είσαι άρρωστος τα πάντα, από τον εαυτό σου μέχρι τον έξω κόσμο, μεγεθύνονται.
Και μετά ήρθε το κλείσιμο του Ελευθερου Τύπου.
Οκ, να συμφωνήσω ότι το κλείσιμο μιας εφημερίδας είναι ένα μελανό κομμάτι για τη "λειτουργία της δημοκρατίας".
Η κατασταση στην ελληνική δημοσιογραφία μπορούμε να καταλάβουμε γιατί έχει φτάσει σε τέτοια χάλια, όταν η παραπάνω εφημερίδα χαρακτηρίζεται απροκάλυπτα ως ιστορική κεντροδεξιά που υποστήριξε τον τάδε... κτλ.
Υποτίθεται πως μια εφημερίδα, οποιοδήποτε άλλο μέσο ή δημοσιογράφος θα πρέπει να ειναι αντικειμενική,ό,ς και αμερόληπτη,ο,ς.
Και πριν από αυτό ήταν τα εγκαίνια του Νέου Μουσείου. Ημουν κι εγώ εκεί!
Βασικά στα πλάγια του Μουσείου, βλέποντας τα αγάλματα να ζωντανεύουν και περιμένοντας τη Τζένη για να βγούμε μετά στο Θησείο.
Αλλά πριν από αυτό ήταν τα εγκαίνια στην τηλεόραση. Καλά οι κυρίες που νόμιζαν ότι πήγαιναν, σε βάφτιση???
Θεέ μου τι φορούσαν!!!
Και η Νατάσσα να τρέχει συνέχεια μπροστά σα να ήταν παιδί που έτρεχε να γυρίσει σπίτι για να προλάβει μη της κλέψει τη σοκολάτα ο μικρος της αδερφός.(Σ' αυτή την περίπτωση ο Δάμαλος!)
Και κάπως έτσι πέρασε αυτή η εβδομάδα!
Τηλεόραση, πυρετός, χάπια, σιρόπι και εμπειρία (να μην ξαναβάλω το κλιματιστικό στους 18 βαθμούς Κελσίου για να κρυώσει γρήγορα το σπίτι!)

ΥΓ: Εχω να πω ότι σιχαίνομαι να βάζω τόνους, γι' αυτο και στο μισό κειμενο υπαρχει έλλειψη!

VVVVVVVVVVVVVmmmmm...

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΣΚΟΥΠΑ

"DESPERATE AND DATELESS"

Αγαπητή θεία Λένα,


Σήμερα εμφανίστηκα στο κανάλι του Star.

Μίλησα βέβαια για τις νέες δρομολογήσεις σχεδίων, τα λάθη μου, είπα ότι κάνω την αυτοκριτική μου αλλά ότι δεν μπορώ να την κάνω και δημόσια γιατί θα γίνω θύμα κουτσομπολιού(για τέτοια είμαστε τώρα), όλα τα είπα.

Νομίζω ότι τα παιδιά της επικοινωνιακής ομάδας ευχαριστημένα μείνανε.

Αλλά κάτι άλλο με προβληματίζει.

Δεν αναφέρθηκα καθόλου στη Τζούλια Αλεξανδράτου και στον Ηλία Πανταζόπουλο και πως τα "σπάσανε", στη Σάσα Μπάστα και στο χωρισμό της, στα καλοκαιρινά μπάνια και στη Μύκονο.

Μήπως μου κοστίσει λίγο και χάσω αυτή τη μερίδα τηλεθέασης, ε συγνώμη, ψηφοφόρων ήθελα να πω?

Ε, αγαπητή θεία Λένα?

Τι λες κι εσύ?


Το παντοτεινό σου ανήσυχο πνεύμα,
Κωστάκης.

"Μ' ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΠΕΤΑΩ..."

Η διαμονή - διάβασμα σε μια βιβλιοθήκη πανεπιστημίου είναι πάντα τόσο ευχάριστη και συναρπαστική!

Πέφτεις συνέχεια πάνω στους συνήθεις υπόπτους, ανταλλάσσεις βλέμματα απελπισίας με τους απέναντι, περιμένεις αιώνες για σειρά σε έναν -υπερσύγχρονο και χωρίς ιούς- υπολογιστή, για να τελειώσει η πολύβουη παρέα με τις "φωτό" από την εκδρομή στη Μύκονο μετά το Πάσχα και όταν τελικά βρίσκεις τα βιβλία που έψαχνες, τα ανοίγεις και δεν ήταν αυτά που χρειαζόσουν!

Η σιγή της βιβλιοθήκης μπορεί να είναι τόσο χαλαρωτική που να ξεχάσεις τα πάντα, ακόμη και να αφεθείς στο ενοχλητικό ψιθύρισμα των διπλανών ή να ξυπνήσεις απότομα από τον λήθαργο όταν πέφτουν μονομιάς τα βιβλία της αγχωμένης φοιτήτριας από το χέρι.

Και μετά το συνηθισμένο χάζι στα ρούχα, παπούτσια, και τσάντες των υπολοίπων, στη στρατηγική διαβάσματός τους (που μπορεί να διαφέρει από τη δική σου, γι' αυτό δες πως το κάνουν και διαβάζουν τόσο απορροφημένα και γρήγορα για να το κάνεις κι εσύ. Τι ψυχολογία του όχλου!).

Κοιτάζοντας τα αγόρια ένα-ένα να δεις ποιος είναι ο πιο ωραίος. Αυτός! Μέχρι που μιλάει δυνατά στο φίλο του, χάνεται η μαγεία και ξενερώνεις! Α, αυτός που διαβάζει σιωπηλός και συνεπαρμένος, ωσότου βάζει το χέρι του στη μύτη διακριτικά! Ιοοοου!!!

Oτιδήποτε δηλαδή για να περάσει η ώρα και να παραδώσεις στις 6 αυτή την εργασία που με τόσο κόπο και μόχθο δούλευες (δυο μέρες το πολύ!) , αφού δεν προλαβαίνεις να γυρίσεις σπίτι και να επιστρέψεις στο "campus" ! Και ενώ περιμένεις φαντάζεσαι πως θα είναι το λουκούλειο γεύμα που θα ετοιμάσεις στο τραπέζι σου. Μπριζόλα, πατάτες, σαλάτα, τυροκαυτερή, μπύρα και για επιδόρπιο βάφλα με παγωτό και μερέντα!

Τώρα που έγραψα αυτή την τελευταία φράση στον υπολογιστή της βιβλιοθήκης που απασχολώ εδώ και μια ώρα και που περιμένει σα μπάστακας η αγχωμένη φοιτήτρια από πάνω μου, η ώρα πήγε έξι παρά τέταρτο. Άντε άλλο ένα τέταρτο αναμονή για το ασανσέρ και έτοιμο το γεύμα μου!

Σημείωση: Όντως τα έφαγα όλα αυτά και τώρα δεν μπορώ να κουνηθώ!
ΣΟΔΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ!!!

ΔΙΑΤΡΙΒΗ KAI EUROVISION!

Πρώτο Κεφάλαιο : Τα αποθέματα πολυβινυλοχλωρίδιου είναι σε έλλειψη.
Δεύτερο Κεφάλαιο : Η Μπουμπούκα δήλωσε ότι άκουσε τον όρο "Exit Polls" πρώτη φορά λόγω της φετινής Eurovision.

Σημείωση: Ο Άδωνις το γνωρίζει αυτό???

Και αν ναι, θα συνεχίσει με το γάμο υπό αυτάς τας συνθήκας?

Συμπέρασμα: Τελικός νικητής του φετινού διαγωνισμού τραγουδιού της Eurovision αναδείχθηκε ο Μέγας Αλέξανδρος.

Του χρόνου ο διαγωνισμός στα πάτρια εδάφη.

Βιβλιογραφία:

ΝΕΤ

MEGA

ΣΚΑΙ

ΕΛΑ ΠΑΡΕ-ΠΑΡΕ!

ΚΛΕΙΝΟΥΜΕ ΛΟΓΩ ΣΥΝΤΑΞΗΣ

ΕΚΠΟΙΗΣΗ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΣ

ΤΙΜΕΣ ΕΚΠΛΗΞΗ!

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: Κύριος Κώστας

Η φωτογραφία είναι από το site της ελληνικής wikipedia http://www.el.wikipedia.org/

ΦΤΟΥ ΣΚΟΡΔΑ!

ΕΚΤΑΚΤΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Παρακαλούνται οι κύριοι ένοικοι της πολυκατοικίας που μαγειρεύουν με σκόρδο να προειδοποιούν τους άλλους ενοίκους πριν, ίνα προστατευθούν οι τελευταίοι από τις βίαιες αναθυμιάσεις.

Ευχαριστώ,

η διαχείριση.

Η φωτογραφία είναι από το site της ελληνικής wikipedia www.el.wikipedia.org

Personality Anonymous

Bored as I am

Sleepy as hell

Not able to see

across the line.


Interweaving my enemies

serving them right.

Waking up with voices

distrurbing my head

avoiding the frightfull night.


Wake up and smell the flowers

you said.

By the time I do it,

it would be all over

it would be dead.



Accusing me of stealing your thoughts.

I have no pleasure in defending myself.

I am one with the ground.


Come away with me

and I'll show you how

you can dismiss this awfull hell.


Run upon the hill,

run far away.

That's exactly your dream,

stop.

Stop fading to grey.



Στη Λένα, που παίρνει το δεύτερο πτυχίο της
στην Αγγλική Φιλολογία.

Μπράβο Λένα!

OINK!

FREE MISS PIGGY!

Τι άνθρωπος είσαι εσύ

Τα 'χω αφήσει όλα στον πάτο
δεν ξέρω πλέον τι κάνω.
Το έδαφος κάτω απ τα πόδια μου
το νιώθω σαν βάλτο.

Τι άνθρωπος είσαι εσύ
που σ' αρεσει να χύνεσαι στο κρασί
και να μη θυμάσαι τη στιγμή.

Και στροβιλίζομαι, στροβιλίζομαι
απ' τα μαλλιά μου πνίγομαι.
Και στροβιλίζομαι, στροβιλιζομαι
μ' έχεις αφήσει να ξεφτιλίζομαι.

Τα βράδια στην εθνική
νιώθω ότι είσαι κι εσύ εκεί.
Ανάμεσα στα τραπέζια να με ραίνεις με γαρύφαλα
και να ξεχνάω τα δάκρυα που λίγο πριν στο καμαρίνι ρούφαγα.

Τι άνθρωπος είσαι εσύ
που βγάζεις την ψυχή.
Ξημεροβραδιάζεσαι στο πουθενά
με σημάδια στην καρδιά.

Και ξεφτιλίζομαι, ξεφτιλίζομαι
απ'τα μαλλιά μου πνίγομαι.
Και ξεφτιλίζομαι, ξεφτιλίζομαι
μ' έχεις αφήσει να στροβιλίζομαι.


Ανταπόκριση από το 23ο χιλιόμετρο.

"WALKING ON A DREAM"

I'm in love with the boy on the screen,
he's got a good hold of me.


He makes me laugh
He makes me cry
He's one of a kind
He makes me fly.


I'm in love with the boy on the screen
I can't stop thinking about him,
I'm too obsessed to think clear
I'm too overwhelmed, driven by fear.


The way he dances
The way he sings
Oh my God, he makes me do all these things.


I'm in love with the boy on the screen
He's cute, he's smart and sexy as hell
Oh my God, if only he knew me so well.


Αφιερωμένο εξαιρετικά.
Μια εν δυνάμει stalker!

...

Βαρέθηκα να φοβάμαι

τα βράδια να μη κοιμάμαι.

Κουράστηκα να ελπίζω και να προσπαθώ.

Αγανάκτησα με την προσπάθεια να πιάσω ο,τιδήποτε απτό.

Ο,τι καινούριο, για πάντα παλιό.

Νόμιζα οτι δεν θα φοβόμουνα

όταν θα έβλεπα το φως.

Τώρα το φως και το σκοτάδι

μου φαίνονται το ίδιο.

Δεν μπορώ τίποτε άλλο να πω.

Εχω στερέψει από λόγια

εδώ και καιρό.

Δε με νοιάζει τι θα φανεί

αν θα σου αρέσει,

πως θα χαρακτηριστεί.

Τα μόνα που μπορώ να γράψω

τα μόνα που μπορώ να ελέγξω.

Δεν έχω τίποτε άλλο να πω.

Κουράστηκα, γι' αυτό σταματάω εδώ.