Κάθε φορά που φαίνεται να περνάω μια κάτω φάση, μου τίθεται η γνωστή ερώτηση από τους ανθρώπους του περιβάλλοντος μου (τώρα αν αυτή η φράση δεν μου εξασφαλίσει πολιτικό μέλλον, ποια θα το κάνει?) : "Είσαι καλά?" και στη συνέχεια "Στεναχωριέμαι για σένα".
Σέβομαι και λατρεύω το γεγονός ότι ενδιαφέρονται, γιατί θέλω οι άνθρωποι γύρω μου να μου δείχνουν ότι με αγαπάνε και από την πλευρά μου το ίδιο, να τους δείχνω κι εγώ απλόχερα τα συναισθήματά μου. Αλλά το να σε ρωτάνε κάθε τρεις και λίγο αν είσαι καλά, από τη στιγμή που ξέρουν ότι δεν είσαι στα καλύτερά σου δεν το καταλαβαίνω, ειδικά όταν η ερώτηση συνοδεύεται από την ρητορική απάντηση "Στεναχωριέμαι για σένα". Μήπως χρειάζεται να τους το κάνω τόσο λιανά το γεγονός ότι περνάω μια φάση προβληματισμού εδώ και πάαααρα πολύ καιρό για το ποια είμαι και τι θέλω, κάτι που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να είχα λύσει από την εφηβεία, αλλά για διάφορους πολλούς και ανεξιχνίαστους -κατά πολύ- λόγους δεν το έκανα.
Αν και ξέρω ότι οι συχνές τέτοιες ερωτήσεις γίνονται από ενδιαφέρον, μερικές φορές σκέφτομαι ότι θέλουν ίσως από ψυχαναγκαστικό λόγο να με δουν χαρούμενη. Δυστυχώς καλώς ή κακώς, για να φτάσεις σε σημείο να ακούς και να γνωρίζεις τον εαυτό σου θα πρέπει να περάσεις και μια περίοδο κάπως ουδέτερη για να αποφασίσεις κατά ποια πλευρά θα κινηθείς αργότερα. Δεν μπορώ να πω ότι οι δικοί μου άνθρωποι με καταλάβαιναν πάντα, διαφέρουμε σαν χαρακτήρες και δεν έχουμε και πολλά τρομερά κοινά. Ίσως να έγκειται και εκεί ακριβώς το πρόβλημα, δε ξέρω... Μερικές φορές νιώθω ότι έχω κατέβει από άλλο πλανήτη, ότι δεν ανήκω πουθενά...
Όλα αυτά τα χρόνια ίσως προσποιούμουν κάτι που δεν ήμουν για να ανήκω και γω κάπου, να έχω ένα σημείο αναφοράς και τώρα που δεν μπορώ να προσποιηθώ πλέον, λόγω ψυχολογικής κατάστασης, βλέπουν ένα διαφορετικό άνθρωπο από εκείνον που είχαν συνηθίσει. Δεν είμαι σίγουρη, δεν έχω την απάντηση.
Ίσως εγώ να έχω το πρόβλημα, όπως επιτάσσει η Pop Psychology , ίσως να περιμένω περισσότερα απ΄ όσα θα 'πρεπε, να γκρινιάζω δίχως λόγο ή να περιμένω την απλόχερη αγάπη χωρίς να μου λένε τα στραβά. Και πάλι δεν ξέρω...
Αλλά μη με ρωτάς αν είμαι καλά και μετά να λες ότι στεναχωριέσαι που δεν είμαι. Στήριξέ με και βοήθησέ με. (Για όσους από σας τους δικούς μου το διαβάσετε και δεν πρόλαβα ή δεν είχα το θάρρος να το πω κατ' ιδίαν.)
Και επειδή έρχονται τα Χριστούγεννα και έγραψα το ποστ αυτό με τη μουσική υπόκρουση του πολυαγαπημένου μου Φοίβου (Δεληβοριά), ορίστε:
7 σχόλια:
Καλά είσαι, τί έχεις? Χαχαχα πλάκα κάνω εννοείται.
Λοιπόν καλό μου κορίτσι, όλοι έχουμε δικαίωμα να έχουμε τα κάτω μας και να τα περνάμε κι όπως μας εκφράζει καλύτερα.
Είναι γεγονός ότι πολλές φορές μπαίνουμε στη διαδικασία προσποίησης, για να μην αναμείξουμε τους άλλους στο πρόβλημά μας ή για να μην βρεθούμε στην δυσάρεστη θέση να διαπιστώσουμε ότι είμαστε αβοήθητοι σε τέτοιες στιγμές.
Κι εγώ επίσης δεν ξέρω, δεν έχω την απάντηση.
Ελπίζω να βρεις γρήγορα αυτό που ψάχνεις και να ξέρεις ότι πέτρα που κυλάει μαλλί δεν πιάνει!
Πολλά φιλιά φιλενάδα μου :)
xaxaxaxaxaxaxaxaxa!
Με ενοχλεί που μου λένε "στεναχωριέμαι για σένα" χωρίς να προσπαθούν να βοηθήσουν ή να με στηρίξουν, με ενοχλεί που μένουν μόνο στα λόγια, αυτό με πειράζει περισσότερο απ όλα.
Ευχαριστώ πολύ Μαρινάκι, είσαι πολύ καλή!
Φιλιάααα!
Γλυκιά Μπουρμπούλα αυτό που περνάς είναι καλό και θα φέρει αλλαγή προς το καλύτερο, οπότε εγώ πολύ χαίρομαι για σένα.
Επίσης δεν ξέρω αν είναι άσχετο με αυτά που ζεις εσύ τώρα, αλλά θα στο πω γιατί εγώ το εφάρμοσα όταν περνούσα κάτι ανάλογο: απέφευγε ανθρώπους που καλλιεργούν αμφιβολίες για τον εαυτό σου. Επίσης ασχολήσου με ένα χόμπι που σου αρέσει για να ταξιδεύει το μυαλό σου. Αυτά στη δική μου περίπτωση λειτουργούν (συνήθως) θετικά!
Ευχαριστώ πολύ σοφή KnottyCatoula μου!
Είσαι πολύ καλή!
Παραδόξως, ασυναίσθητα το εφαρμόζω αυτό που λες!
Cats rule!!!
:))))))))
OK I got the message!
Sorry!!!!!!!
By the way poly wraio to tragoudi tou Foivou!
Ωχ πόσο σε ίδια φάση βρίσκομαι... άσχημη φάση προς το παρόν γιατί είναι σαν να πρέπει να γνωρίσω τον εαυτό μου φτου και από την αρχή... και ειδικά οι 'δικοί' μου άνθρωποι είναι αυτοί που δεν καταλαβαίνουν...
όπως επίσης λέει και η ψυχολογία...γινόμαστε καθρέφτες των άλλων; οπότε ποιος ξέρει τι βλέπει ο κάθε δικός μας πάνω μας και δε θέλει να στεναχωριόμαστε... ή γιατί επίσης δεν ξέρει τι να κάνει και πως να χειριστεί την κατάσταση... αψυχολόγητα πράγματα ..λολ
πολύ ωραίο το τραγουδάκι :)
Γεια σου christalenergy!
Καλωσόρισες!
Χαχαχαχα, όντως αψυχολόγητα!
Το να προβάλλει ο άλλος τα δικα του θέματα πάνω σου είναι άσχημο πράγμα. Το κυριότερο επειδή δε σε ακούει, αλλά μένει προσηλωμένος και πάλι στον εαυτό του. Ό,τι χειρότερο για την επικοινωνία, ειδικά αν προέρχεται απο τους δικούς σου ανθρώπους με τους οποίους απλώς θέλεις να είσαι ο εαυτός σου, να σε ακούνε και να σε βοηθάνε. Η αδερφή μου έχει έντονα το πρόβλημα με το να μη μπορεί να χειριστεί την συναισθηματική κατασταση του άλλου. Εκει να δεις, καμια επικοινωνία! χαχαχααχαχαχα
Ναι, ο Φοίβος είναι απίστευτος!
Δημοσίευση σχολίου