30/3/09

...

Βαρέθηκα να φοβάμαι
τα βράδια να μη κοιμάμαι.
Κουράστηκα να ελπίζω και να προσπαθώ.
Αγανάκτησα με την προσπάθεια να πιάσω ο,τιδήποτε απτό.
Ο,τι καινούριο, για πάντα παλιό.
Νόμιζα οτι δεν θα φοβόμουνα
όταν θα έβλεπα το φως.
Τώρα το φως και το σκοτάδι
μου φαίνονται το ίδιο.
Δεν μπορώ τίποτε άλλο να πω.
Εχω στερέψει από λόγια
εδώ και καιρό.
Δε με νοιάζει τι θα φανεί
αν θα σου αρέσει,
πως θα χαρακτηριστεί.
Τα μόνα που μπορώ να γράψω
τα μόνα που μπορώ να ελέγξω.
Δεν έχω τίποτε άλλο να πω.
Κουράστηκα, γι' αυτό σταματάω εδώ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: