WHAT A WEEK

Και εκεί που νομίζεις ότι όλα πάνε καλά και πας από συναυλία σε συναυλία και από μπαρακι σε μπαρακι, εγκαίνια μουσείου, μεζεδες στο Θησείο, βρίσκεσαι ξαφνικά στο κρεβάτι με δέκατα και μετά με πυρετό!
Και αναρωτιέσαι γεμάτη απορία, μα τι έχω πάθει, γιατι εχει πολύ καιρό να σου συμβεί κάτι τέτοιο!
Και ναι, τότε είναι που ανακαλύπτεις ξανά τα δώρα του πυρετου και της γριπης, όχι των χοίρων(έτσι θέλω να πιστεύω τουλαχιστον!)
Αρχικά δεν το πιστεύεις, συνεχίζεις κανονικά τη ζωή σου, πίνεις, καπνίζεις, ζαμανφού και λοιπά!
Αλλά τη δευτερη, τρίτη μέρα το σωμα σου προσπαθεί να σου πει κατι. Τότε είναι που το παίρνεις απόφαση και λες στον εαυτό σου ότι οκ είμαι άρρωστη ας το αποδεχτώ για να γιατρευτώ!!
Και σαν να μη φταίει ο καλοκαιρινός πυρετός, η καλοκαιρινή τηλεοραση έχει τα χάλια της!
Τις πρώτες μέρες έλεγα μα καλά πως τα βλέπουν αυτά τα προγράμματα οι νοικοκυρες και άλλοι τηλεθεατές. Όχι ότι εγώ ειμαι μπλαζε σε ό,τι αφορά την τηλεόραση, μια χαρα τηλεορασόπληκτη ειμαι, με κάθε φορά τη Ρούλα να μου λέει "Αυτες οι αναφορές σου ρε Αννούλα", κάθε φορα που τις θύμιζα ανάλογη σκηνή της τηλεόρασης που "μιμούταν" τη ζωή, όταν κολλούσε στη συζήτηση! Και τώρα η Ρούλα μένει μόνιμα στη Θεσσαλονίκη κι εγώ στην Αθήνα.
Και πάλι πισω, αυτά τα χιπ κουτσομπολιά με τα δήθεν μοδάτα και ευστοχα ειρωνικα σχόλια, ιδίως από την πλευρά του Star, μόνο τη γιαγιά μου θα έπειθαν. Όχι οτι δεν τα ήξερα, αλλά προφανώς όταν είσαι άρρωστος τα πάντα, από τον εαυτό σου μέχρι τον έξω κόσμο, μεγεθύνονται.
Και μετά ήρθε το κλείσιμο του Ελευθερου Τύπου.
Οκ, να συμφωνήσω ότι το κλείσιμο μιας εφημερίδας είναι ένα μελανό κομμάτι για τη "λειτουργία της δημοκρατίας".
Η κατασταση στην ελληνική δημοσιογραφία μπορούμε να καταλάβουμε γιατί έχει φτάσει σε τέτοια χάλια, όταν η παραπάνω εφημερίδα χαρακτηρίζεται απροκάλυπτα ως ιστορική κεντροδεξιά που υποστήριξε τον τάδε... κτλ.
Υποτίθεται πως μια εφημερίδα, οποιοδήποτε άλλο μέσο ή δημοσιογράφος θα πρέπει να ειναι αντικειμενική,ό,ς και αμερόληπτη,ο,ς.
Και πριν από αυτό ήταν τα εγκαίνια του Νέου Μουσείου. Ημουν κι εγώ εκεί!
Βασικά στα πλάγια του Μουσείου, βλέποντας τα αγάλματα να ζωντανεύουν και περιμένοντας τη Τζένη για να βγούμε μετά στο Θησείο.
Αλλά πριν από αυτό ήταν τα εγκαίνια στην τηλεόραση. Καλά οι κυρίες που νόμιζαν ότι πήγαιναν, σε βάφτιση???
Θεέ μου τι φορούσαν!!!
Και η Νατάσσα να τρέχει συνέχεια μπροστά σα να ήταν παιδί που έτρεχε να γυρίσει σπίτι για να προλάβει μη της κλέψει τη σοκολάτα ο μικρος της αδερφός.(Σ' αυτή την περίπτωση ο Δάμαλος!)
Και κάπως έτσι πέρασε αυτή η εβδομάδα!
Τηλεόραση, πυρετός, χάπια, σιρόπι και εμπειρία (να μην ξαναβάλω το κλιματιστικό στους 18 βαθμούς Κελσίου για να κρυώσει γρήγορα το σπίτι!)

ΥΓ: Εχω να πω ότι σιχαίνομαι να βάζω τόνους, γι' αυτο και στο μισό κειμενο υπαρχει έλλειψη!

VVVVVVVVVVVVVmmmmm...

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΣΚΟΥΠΑ

"DESPERATE AND DATELESS"

Αγαπητή θεία Λένα,


Σήμερα εμφανίστηκα στο κανάλι του Star.

Μίλησα βέβαια για τις νέες δρομολογήσεις σχεδίων, τα λάθη μου, είπα ότι κάνω την αυτοκριτική μου αλλά ότι δεν μπορώ να την κάνω και δημόσια γιατί θα γίνω θύμα κουτσομπολιού(για τέτοια είμαστε τώρα), όλα τα είπα.

Νομίζω ότι τα παιδιά της επικοινωνιακής ομάδας ευχαριστημένα μείνανε.

Αλλά κάτι άλλο με προβληματίζει.

Δεν αναφέρθηκα καθόλου στη Τζούλια Αλεξανδράτου και στον Ηλία Πανταζόπουλο και πως τα "σπάσανε", στη Σάσα Μπάστα και στο χωρισμό της, στα καλοκαιρινά μπάνια και στη Μύκονο.

Μήπως μου κοστίσει λίγο και χάσω αυτή τη μερίδα τηλεθέασης, ε συγνώμη, ψηφοφόρων ήθελα να πω?

Ε, αγαπητή θεία Λένα?

Τι λες κι εσύ?


Το παντοτεινό σου ανήσυχο πνεύμα,
Κωστάκης.

"Μ' ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΠΕΤΑΩ..."

Η διαμονή - διάβασμα σε μια βιβλιοθήκη πανεπιστημίου είναι πάντα τόσο ευχάριστη και συναρπαστική!

Πέφτεις συνέχεια πάνω στους συνήθεις υπόπτους, ανταλλάσσεις βλέμματα απελπισίας με τους απέναντι, περιμένεις αιώνες για σειρά σε έναν -υπερσύγχρονο και χωρίς ιούς- υπολογιστή, για να τελειώσει η πολύβουη παρέα με τις "φωτό" από την εκδρομή στη Μύκονο μετά το Πάσχα και όταν τελικά βρίσκεις τα βιβλία που έψαχνες, τα ανοίγεις και δεν ήταν αυτά που χρειαζόσουν!

Η σιγή της βιβλιοθήκης μπορεί να είναι τόσο χαλαρωτική που να ξεχάσεις τα πάντα, ακόμη και να αφεθείς στο ενοχλητικό ψιθύρισμα των διπλανών ή να ξυπνήσεις απότομα από τον λήθαργο όταν πέφτουν μονομιάς τα βιβλία της αγχωμένης φοιτήτριας από το χέρι.

Και μετά το συνηθισμένο χάζι στα ρούχα, παπούτσια, και τσάντες των υπολοίπων, στη στρατηγική διαβάσματός τους (που μπορεί να διαφέρει από τη δική σου, γι' αυτό δες πως το κάνουν και διαβάζουν τόσο απορροφημένα και γρήγορα για να το κάνεις κι εσύ. Τι ψυχολογία του όχλου!).

Κοιτάζοντας τα αγόρια ένα-ένα να δεις ποιος είναι ο πιο ωραίος. Αυτός! Μέχρι που μιλάει δυνατά στο φίλο του, χάνεται η μαγεία και ξενερώνεις! Α, αυτός που διαβάζει σιωπηλός και συνεπαρμένος, ωσότου βάζει το χέρι του στη μύτη διακριτικά! Ιοοοου!!!

Oτιδήποτε δηλαδή για να περάσει η ώρα και να παραδώσεις στις 6 αυτή την εργασία που με τόσο κόπο και μόχθο δούλευες (δυο μέρες το πολύ!) , αφού δεν προλαβαίνεις να γυρίσεις σπίτι και να επιστρέψεις στο "campus" ! Και ενώ περιμένεις φαντάζεσαι πως θα είναι το λουκούλειο γεύμα που θα ετοιμάσεις στο τραπέζι σου. Μπριζόλα, πατάτες, σαλάτα, τυροκαυτερή, μπύρα και για επιδόρπιο βάφλα με παγωτό και μερέντα!

Τώρα που έγραψα αυτή την τελευταία φράση στον υπολογιστή της βιβλιοθήκης που απασχολώ εδώ και μια ώρα και που περιμένει σα μπάστακας η αγχωμένη φοιτήτρια από πάνω μου, η ώρα πήγε έξι παρά τέταρτο. Άντε άλλο ένα τέταρτο αναμονή για το ασανσέρ και έτοιμο το γεύμα μου!

Σημείωση: Όντως τα έφαγα όλα αυτά και τώρα δεν μπορώ να κουνηθώ!
ΣΟΔΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ!!!